|
جزایر سه گانه ایرانی برای امنیت و همکاری جهانی
|
ابوالقاسم مظفری*   |
| ، ABOLGHASEMMOZAFARI@GMAIL.COM |
|
|
چکیده: (27 مشاهده) |
جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و بوموسی بین بندرلنگه در ایران و دبی در امارات متحده عربی قرار دارند به دلیل قرار گرفتن عمیق ترین نقطه خلیج فارس در میانه این سه جزیره دارای ارزش استراتژیک هستند، زیرا کشتی های تجاری و نفت کش برای وارد شدن به خلیج فارس و خارج شدن از آن بایستی از این محل عبور کنند. به همین دلیل سالها در دست قدرت دریایی جهان، یعنی بریتانیا بوده و این کشور تا سال 1971 توانست آن را حفظ کند. اما در دهه 1950 میلادی بین سال های 1957-1958 دیگر قدرت ای دریایی جهان و در وهله اول امریکا، تصمیم گرفتند که ایران به عنوان یک کشور جایگزین، مسئولیت امنیت خلیج فارس را برعهده بگیرد و زمینه را برای ایجاد اوپک فراهم کنند. لذا در دهه 1970 میلادی تصمیم گرفته شد که اختلافات تاریخی و سیاسی کشورهاََی حوزه خلیج فارس در وهله نخست ایران و بحرین حل شود لذا بحرین با برگزاری رفراندوم مستقل شد و قدرت های جهانی نیز سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و بوموسی را با حرکت نیروی دریایی ایران در دست گرفتند. همزمان با استقرار نیروهای ایران در این جزایر، بریتانیا نیز طبق شرایط مندرج در منشور آتلانتیک ملزم بود 25 سال پس از خاتمه جنگ دوم جهانی تمام نیروهای خود را از شرق کانال سوئز تا اقیانوس هند فرابخواند. لذا این کشور پس از 200 سال در سال 1971 حوزه خلیج فارس را ترک کرد و جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی به ایران بازگشت. در این نوشتار به شیوه توصیفی، تحلیلی سعی شده تا اهمیت و جایگاه ویژه جزایر تنب بزگ، تنب کوچک و بوموسی برای ایران بیان گردد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: جزیره تنب بزرگ، جزیره تنب کوچک، جزیره بوموسی، خلیج فارس |
|
|
متن کامل [PDF 1207 kb]
(9 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1403/9/15 | پذیرش: 1403/11/15 | انتشار: 1403/11/7
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
